Ik heb Limbicum opgericht omdat ik een plek wilde creëren waar vrouwen terecht kunnen met hun uitdagingen. Dit komt natuurlijk door mijn eigen persoonlijke ervaringen, waarvan ik er hier twee met je deel.

​

Boontje, mijn miskraamkindje

​

Na mijn eigen miskraam belandde ik in een achtbaan van emoties. Ik worstelde met rouwgevoelens, onzekerheid en het vinden van een weg door dit verlies. Ik wilde rouwen maar wist niet hoe. Ondanks mijn kennis en rijke cultuur vond ik het moeilijk om hiermee om te gaan.

 

Achteraf gezien is dit een van de mooiste, maar ook pijnlijkste ervaringen die ik heb mogen meemaken. Gedachten als ‘word ik weer gelukkig’ kwamen op. Dankzij de steun van mijn man, familie en een leertherapeut vond ik een weg. Een weg die niet makkelijk maar wel zeker te bewandelen valt.

Ik vond de weg naar liefde, passie en kracht om weer verder te leven. Ik ben als mens veranderd, ik ben moeder geworden en heb een missie. Ik wil vrouwen begeleiden bij het omgaan met verlies tijdens hun zwangerschap.

 

Jouw verlies heeft mij veranderd

​

In september 2015 verloor ik een dierbaar familielid die te kampen had met depressie. Helaas voelde zij geen uitweg en waren haar gedachten en emoties te overweldigend. Praten over je diepste gevoelens, zelfs als je ze zelf niet begrijpt, is moeilijk. Vaak voelen vrouwen zich eenzaam en is hulp vragen moeilijk. Voor veel vrouwen met een biculturele achtergrond spelen er nog meer uitdagingen en lijkt de drempel om hulp te zoeken hoger. Het stigma rond dit onderwerp maakt het nog moeilijker om erover te praten binnen je familie of vrienden. Hier wil ik verandering in brengen. Ik bied ondersteuning bij het zoeken naar hulp en het bespreekbaar maken van de diepste, misschien wel donkerste gevoelens die een depressie met zich meebrengt.

​