top of page

Bedankt voor het inschrijven!

"Lessen in Kwetsbaarheid: Het Verhaal van een Vader die Raakte"

In mijn praktijk verwelkom ik voornamelijk krachtige vrouwen die herstellen van verlies, depressie of omgaan met angsten tijdens hun zwangerschap. Onlangs had ik echter het voorrecht om een unieke cliënt te begeleiden: een zwarte man die het contact met zijn kind had verloren. Dit is een onderwerp dat omgeven is door taboes en vooroordelen. Ook ik had, door persoonlijke ervaringen en invloeden uit mijn omgeving, een mening die niet altijd klopte.


Wanneer een ouder, om welke reden dan ook, geen contact mag of kan hebben met zijn kind, wordt er iets onmogelijk van je gevraagd. Vooral als je het er niet mee eens bent en graag betrokken wilt zijn. Dit kan leiden tot een diep rouwproces waarin acceptatie onbereikbaar lijkt. Depressieve gevoelens sluipen vanzelf naar binnen, en het gevoel van eenzaamheid, falen en verlies overheersen.


Zwarte mannen krijgen vaak het label dat ze niet betrokken zijn bij de opvoeding van hun kinderen. Maar zijn deze mannen werkelijk ongeïnteresseerd, of lijkt dat zo door de omstandigheden waarin ze verkeren? In veel generaties hebben zwarte vrouwen alleen gestaan voor de opvoeding van hun kinderen, en daardoor staan zij bekend als krachtig, veelzijdig en onmisbaar in het gezin. Ook ik heb lange tijd geloofd dat dit deel uitmaakte van de zwarte cultuur en dat mannen inderdaad ongeïnteresseerd of niet in staat zouden zijn om actief betrokken te zijn.


Deze client heeft mij echter iets anders geleerd. Ik heb mijn visie op de rol van de zwarte vader en moeder moeten herzien. De zwarte vader is zeker in staat om de gevoelens en de behoefte te hebben om een actieve rol in het leven van zijn kind te spelen. Sterker nog, het belang hiervan wordt steeds meer door deze mannen erkend. In plaats van met de vinger te wijzen en te oordelen, moeten we ons afvragen: hoe kunnen moeders en vaders samen ervoor zorgen dat beide ouders hun rol volledig kunnen vervullen?


Er ligt een mooie potentie voor zowel moeders als vaders om dit patroon te doorbreken. Het is tijd om kwetsbaarheid en eerlijkheid uit te nodigen, zodat onze kinderen – en de toekomstige generaties – de kans krijgen op een actieve vader én een actieve moeder in hun leven.


Het werken met deze cliënt heeft me diep geraakt op vele niveaus: als moeder, als zwarte vrouw, als hulpverlener en in de vele rollen die ik dagelijks vervul. Het is niet altijd zoals het lijkt. In een hoek gedrukt worden als zwarte vader is niet gemakkelijk, vooral wanneer je juist anders wilt. Zijn verhaal herinnert me eraan waarom ik dit werk doe: niet alleen om anderen te helpen, maar ook om te leren van hun ervaringen en geraakt te worden door hun kwetsbaarheid. Hij heeft me laten zien hoe krachtig en transformerend kwetsbaarheid kan zijn, en daarvoor ben ik hem dankbaar.


Na onze laatste sessie ontving ik een bijzonder bericht van hem dat me bevestigde hoe waardevol dit traject was. Hij schreef:

"Als zwarte vader heerst er vaak een taboe dat mannen niet mogen huilen, sterk moeten zijn en zeker niet over hun problemen mogen praten. Ik heb op een heftige manier ontdekt dat dit onzin is. De druk die op onze schouders rust is enorm, en ik bleef mijn gevoelens maar opkroppen. Gelukkig kwam Immanuella op mijn pad. Tijdens haar intensieve sessies gaf ze me de ruimte om zonder oordeel mijn pijn en uitdagingen als vader te uiten. Haar doel was altijd om vooruitgang te boeken, hoe klein of groot die ook was. Ik ben haar ontzettend dankbaar voor deze periode. Het heeft me geholpen om het vaderschap en de bijbehorende uitdagingen te accepteren."


Vandaag deel ik dit bericht omdat ik aandacht wil vragen voor de vaders die ook verlies ervaren. Verlies is niet alleen een miskraam, abortus of stilgeboorte – verlies kan ook zijn dat je je kind niet mag of kunt zien. In mijn praktijk heb ik gemerkt dat ik soms onbewust de mannen vergeet zichtbaarder te maken in hun verlies en hen hierin te erkennen.

Na dit traject besef ik meer dan ooit dat mijn deur ook openstaat voor vaders die met dit soort verliezen worstelen. Zij verdienen erkenning en begeleiding, net zo goed als moeders. Ik ben dankbaar voor de inzichten die deze ervaring me heeft gegeven en voor de kwetsbaarheid van deze client toonde.







7 weergaven0 opmerkingen

Comments


bottom of page